Jak
reagować na potrzeby dzieci z różnymi dysfunkcjami
Opr.
mgr Anna Usarek
Jak
reagować na potrzeby dziecka z trudnościami w pisaniu i czytaniu
- Nie stawiaj dziecka w zbyt
trudnych dla niego sytuacjach
- Stosuj metody odpowiednie do jego
potrzeb i możliwości
- Trenuj zaburzone czynności
- Zapewnij dziecku leworęcznemu
odpowiednie narzędzia do pisania
- Nagradzaj za postępy
Jak
reagować na potrzeby dziecka słabo widzącego
- Unikaj gwałtownych ruchów
- Pozwól dziecku działać
samodzielnie
- Zapewnij właściwe oświetlenie i
oprzyrządowanie
- Stosuj kontrast między tłem a
obiektem
- Nie wymagaj nadmiernie od dziecka
prawidłowej postawy przy siedzeniu, trzymania prawidłowej odległości oczu od
tekstu przy czytaniu
- Stosuj podpórki do książek
- Stosuj zeszyty z dużą liniaturą, książki
z dużym drukiem
- Jeśli dziecko ma światłowstręt
zapewnij mu miejsce daleko od okna, unikaj błyszczących powierzchni, osłaniaj
oczy przed światłem podczas spacerów
- Sprawdź z jakiej odległości
dziecko najlepiej widzi przedmioty
- Staraj
się unikać gestykulowania bez słów
- Nie
używaj nieprecyzyjnych określeń
- Nie
dotykaj dziecka bez uprzedzenia słownego
- Nie
stosuj taryfy ulgowej
Jak
reagować na potrzeby dziecka z uszkodzonym słuchem
- Zapewnij dziecku poczucie
akceptacji
- Nie przekraczaj intymnej sfery
ucznia (nie popychaj, nie szturchaj)
- Zapewnij dziecku odpowiednie
oprzyrządowanie (aparat słuchowy)
- Ograniczaj tło dźwięków
- Podchodź do dziecka od przodu –
tak, aby cię widziało
- Nie dotykaj dziecka bez
uprzedzenia słownego
- Pamiętaj, że kiedy mówisz do
dziecka ,twoja twarz powinna być odpowiednio oświetlona
- Mów do dziecka dopiero wtedy, gdy
znajdujesz się dokładnie przed nim
- Pamiętaj o konieczności kontaktu
wzrokowego podczas rozmowy
- Stosuj
prawidłowe słownictwo (nie upraszczaj)
- Stosuj
normalne tempo mówienia (nie zwalniaj)
- Nie
dopytuj się dziecka, czy rozumie – nawykowo kiwnie głową
- Jeśli
trzeba powtórz informację innymi słowami
- Nie
zwracaj się do dziecka pojedynczymi słowami, lecz całymi zdaniami – dziecko
często rozumie wypowiedzi, opierając się na domyśle
Jak reagować na potrzeby dziecka
z niepełnosprawnością intelektualną
- Okazuj dziecku swoje
zainteresowanie
- Bazuj na czynnościach znanych i
lubianych przez dziecko
- Pracuj na konkretach, ucz teorii
w powiązaniu z praktyką
- Szukaj z dzieckiem porozumienia
wszystkimi kanałami komunikacji (oddech, sygnały płynące z ciała, wyraz oczu,
postawa, gestykulacja, mowa)
- Stosuj pozytywne wzmocnienia
- Stopniuj swoje wymagania w
stosunku do ucznia
- Systematycznie kontroluj
wykonywane przez dziecko czynności
- Pozwalaj na wielozmysłowe
poznawanie przedmiotów
- Pamiętaj, że agresja nie jest
chorobą wynikającą z upośledzenia umysłowego, traktuj każdy jej przejaw jako
sygnał, wołanie o pomoc
- Zapewnij
dziecku poczucie bezpieczeństwa
- Nie
blokuj i nie ograniczaj dziecka
- Nie
dotykaj dziecka bez uprzedzenia słownego
Jak
reagować na potrzeby dziecka z zaburzeniami emocjonalnymi
- Pamiętaj: zachowanie dziecka to
problem do rozwiązania, a nie akt jego złej woli
- Nie wygłaszaj potępiających uwag
- Wyjdź z inicjatywą kontaktu z
dzieckiem
- Bazuj na jego mocnych stronach
- Daj dziecku możliwość znalezienia
bezpiecznego azylu
Jak
reagować na potrzeby dziecka autystycznego
- Nie psuj go. Ono dobrze wie, że
nie powinno mieć tego wszystkiego, czego się domaga. To tylko próba sił z jego
strony.
- Nie bój się stanowczości. Właśnie
tego potrzebuje – poczucia bezpieczeństwa.
- Nie bagatelizuj jego złych
nawyków. Tylko ty możesz pomóc zwalczyć zło, póki jest to jeszcze możliwe.
- Nie zwracaj dziecku uwagi przy
innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie. konieczne. O wiele bardziej
przejmie się tym, co mówisz, jeśli porozmawiacie w cztery oczy.
- Nie chroń dziecka przed
konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i
nieprzyjemnych.
- Nie wmawiaj dziecku, że błędy,
które popełnia są grzechem. To zagraża jego poczuciu wartości.
- Nie przejmuj się za bardzo, gdy
mówi, że cię nienawidzi. To nie ty jesteś jego wrogiem, lecz twoja miażdżąca
przewaga!
- Nie zwracaj zbytniej uwagi na
jego drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuje je, by przyciągnąć twoją uwagę.
- Nie zrzędź. W przeciwnym razie
dziecko będzie się przed tobą bronić i zrobi się głuche na twoje uwagi.
- Nie
dawaj dziecku obietnic bez pokrycia – będzie się czuło przeraźliwie stłamszone,
kiedy nic z tego wszystkiego nie wyjdzie.
- Nie zapominaj, że jeszcze trudno mu jest
precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiecie.
- Nie sprawdzaj z uporem maniaka uczciwości
dziecka. Zbyt łatwo strach zmusza go do kłamstwa.
- Nie bądź niekonsekwentny. To dziecko ogłupia,
wtedy traci wiarę w siebie.
- Nie odtrącaj go, gdy zamęcza cię pytaniami.
Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszuka ich gdzie
indziej.
- Nie wmawiaj dziecku, że jego lęki są głupie.
One po prostu są.
- Nie
rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości
dla dziecka nie do zniesienia.
- Nie
myśl, że przepraszając dziecko tracisz swój autorytet. Za uczciwą grę
podziękuje ci miłością, o jakiej ci się nie śniło.
- Nie zapominaj, że dziecko uwielbia wszelkiego
rodzaju eksperymenty. To po prostu jego sposób na życie, więc przymknij na to
oczy.
- Nie
bądź ślepy i przyznaj, że ono też rośnie. Wie jak trudno dotrzymać ci kroku w
tym galopie, ale zrób co możesz, żeby wam się to udało.
- Nie bój się miłości. NIGDY!!!