Integracja w szkole - Szkoła Podstawowa nr 43 w Lublinie

W 2000 roku nasza szkoła zorganizowała pierwszą klasę integracyjną. Obecnie mamy sześć klas integracyjnych, po jednej na każdym poziomie, które obejmują nauczaniem 86 uczniów, w tym 26 uczniów niepełnosprawnych. Są wśród nich uczniowie o różnych dysfunkcjach rozwojowych, różnych możliwościach intelektualnych, sensorycznych, emocjonalnych i ruchowych.

Oddziały integracyjne liczą od 15-20 uczniów, w tym 3-5 uczniów niepełnosprawnych. W klasie zatrudnionych jest dwóch nauczycieli, którzy jednocześnie prowadzą zajęcia – nauczyciel danego przedmiotu oraz nauczyciel specjalista (nauczyciel pedagogiki specjalnej). Klasy integracyjne pracują w oparciu o obowiązujący powszechnie program szkoły masowej i na bazie obowiązujących podręczników.

Proces integracji w naszej szkole stale się rozwija i przynosi zadowolenie nie tylko wychowawcom, ale i rodzicom oraz samym uczniom. Sprzyja przełamywaniu stereotypów, uczy tolerancji i akceptacji, a także umiejętności współdziałania. Dzięki tym warunkom uczniowie pełnosprawni mają możliwość zaspokojenia swoich indywidualnych potrzeb edukacyjnych, a uczniom niepełnosprawnym dodatkowo zapewnia się:

• realizację zaleceń zawartych w orzeczeniach o potrzebie kształcenia specjalnego,
• odpowiednie warunki do nauki, sprzęt specjalistyczny i środki dydaktyczne,
• realizację programu dostosowanego do indywidualnych potrzeb edukacyjnych i możliwości psychofizycznych, z wykorzystaniem odpowiednich form i metod pracy dydaktyczne i wychowawczej,
• zajęcia rewalidacyjne, zajęcia korekcyjno – kompensacyjne stosownie do potrzeb,
• integrację ze środowiskiem rówieśniczym.

Aby w pełni oddziaływać na dzieci zapewniając im maksymalną możliwość rozwoju, korzystamy w naszej pracy z elementów różnych metod, które usprawniają niewystarczająco rozwinięte funkcje, poprawiają kondycję, likwidują wzmożone napięcie, działają relaksacyjnie na organizm dziecka.

Dla uczniów zdrowych, uzdolnionych w różnych dziedzinach proponujemy zajęcia rozwijające zainteresowania i zdolności na wielu kołach: polonistycznym, matematycznym, tanecznym, teatralnym, plastycznym, orgiami, muzycznym, sportowym i innych.

Kadra pedagogiczna jest przygotowana do pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych, nadal ustawicznie pogłębia, doskonali swoją wiedzę i umiejętności na szkoleniach, kursach oraz studiując fachową literaturę.

W tym roku również prowadzimy zapisy uczniów do klasy integracyjnej, zatem zachęcamy do skorzystania z tej formy kształcenia dzieci.

1. Nie stawiaj dziecka w zbyt trudnych dla niego sytuacjach.
2. Stosuj metody odpowiednie do jego potrzeb i możliwości.
3. Trenuj zaburzone czynności.
4. Zapewnij dziecku leworęcznemu odpowiednie narzędzia do pisania.
5. Nagradzaj za postępy.

1. Unikaj gwałtownych ruchów
2. Pozwól dziecku działać samodzielnie
3. Zapewnij właściwe oświetlenie i oprzyrządowanie
4. Stosuj kontrast między tłem a obiektem
5. Nie wymagaj nadmiernie od dziecka prawidłowej postawy przy siedzeniu, trzymania prawidłowej odległości oczu od tekstu przy czytaniu
6. Stosuj podpórki do książek
7. Stosuj zeszyty z dużą liniaturą, książki z dużym drukiem
8. Jeśli dziecko ma światłowstręt zapewnij mu miejsce daleko od okna, unikaj błyszczących powierzchni, osłaniaj oczy przed światłem podczas spacerów
9. Sprawdź z jakiej odległości dziecko najlepiej widzi przedmioty
10. Staraj się unikać gestykulowania bez słów
11. Nie używaj nieprecyzyjnych określeń
12. Nie dotykaj dziecka bez uprzedzenia słownego
13. Nie stosuj taryfy ulgowej

1. Zapewnij dziecku poczucie akceptacji
2. Nie przekraczaj intymnej sfery ucznia (nie popychaj, nie szturchaj)
3. Zapewnij dziecku odpowiednie oprzyrządowanie (aparat słuchowy)
4. Ograniczaj tło dźwięków
5. Podchodź do dziecka od przodu – tak, aby cię widziało
6. Nie dotykaj dziecka bez uprzedzenia słownego
7. Pamiętaj, że kiedy mówisz do dziecka,twoja twarz powinna być odpowiednio oświetlona
8. Mów do dziecka dopiero wtedy, gdy znajdujesz się dokładnie przed nim
9. Pamiętaj o konieczności kontaktu wzrokowego podczas rozmowy
10. Stosuj prawidłowe słownictwo (nie upraszczaj)
11. Stosuj normalne tempo mówienia (nie zwalniaj)
12. Nie dopytuj się dziecka, czy rozumie – nawykowo kiwnie głową
13. Jeśli trzeba powtórz informację innymi słowami
14. Nie zwracaj się do dziecka pojedynczymi słowami, lecz całymi zdaniami – dziecko często rozumie wypowiedzi, opierając się na domyśle

1. Okazuj dziecku swoje zainteresowanie
2. Bazuj na czynnościach znanych i lubianych przez dziecko
3. Pracuj na konkretach, ucz teorii w powiązaniu z praktyką
4. Szukaj z dzieckiem porozumienia wszystkimi kanałami komunikacji (oddech, sygnały płynące z ciała, wyraz oczu, postawa, gestykulacja, mowa)
5. Stosuj pozytywne wzmocnienia
6. Stopniuj swoje wymagania w stosunku do ucznia
7. Systematycznie kontroluj wykonywane przez dziecko czynności
8. Pozwalaj na wielozmysłowe poznawanie przedmiotów
9. Pamiętaj, że agresja nie jest chorobą wynikającą z upośledzenia umysłowego, traktuj każdy jej przejaw jako sygnał, wołanie o pomoc
10. Zapewnij dziecku poczucie bezpieczeństwa
11. Nie blokuj i nie ograniczaj dziecka
12. Nie dotykaj dziecka bez uprzedzenia słownego

1. Pamiętaj: zachowanie dziecka to problem do rozwiązania, a nie akt jego złej woli
2. Nie wygłaszaj potępiających uwag
3. Wyjdź z inicjatywą kontaktu z dzieckiem
4. Bazuj na jego mocnych stronach
5. Daj dziecku możliwość znalezienia bezpiecznego azylu

• Nie psuj go. Ono dobrze wie, że nie powinno mieć tego wszystkiego, czego się domaga. To tylko próba sił z jego strony.
• Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuje – poczucia bezpieczeństwa.
• Nie bagatelizuj jego złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc zwalczyć zło, póki jest to jeszcze możliwe.
• Nie zwracaj dziecku uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmie się tym, co mówisz, jeśli porozmawiacie w cztery oczy.
• Nie chroń dziecka przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
• Nie wmawiaj dziecku, że błędy, które popełnia są grzechem. To zagraża jego poczuciu wartości.
• Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówi, że cię nienawidzi. To nie ty jesteś jego wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga!
• Nie zwracaj zbytniej uwagi na jego drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuje je, by przyciągnąć twoją uwagę.
• Nie zrzędź. W przeciwnym razie dziecko będzie się przed tobą bronić i zrobi się głuche na twoje uwagi.
• Nie dawaj dziecku obietnic bez pokrycia – będzie się czuło przeraźliwie stłamszone, kiedy nic z tego wszystkiego nie wyjdzie.
• Nie zapominaj, że jeszcze trudno mu jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiecie.
• Nie sprawdzaj z uporem maniaka uczciwości dziecka. Zbyt łatwo strach zmusza go do kłamstwa.
• Nie bądź niekonsekwentny. To dziecko ogłupia, wtedy traci wiarę w siebie.
• Nie odtrącaj go, gdy zamęcza cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszuka ich gdzie indziej.
• Nie wmawiaj dziecku, że jego lęki są głupie. One po prostu są.
• Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości dla dziecka nie do zniesienia.
• Nie myśl, że przepraszając dziecko tracisz swój autorytet. Za uczciwą grę podziękuje ci miłością, o jakiej ci się nie śniło.
• Nie zapominaj, że dziecko uwielbia wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu jego sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
• Nie bądź ślepy i przyznaj, że ono też rośnie. Wie jak trudno dotrzymać ci kroku w tym galopie, ale zrób co możesz, żeby wam się to udało.
• Nie bój się miłości. NIGDY!!